Zaburzenia krzepnięcia krwi u seniora mogą być spowodowane stosowanymi lekami, niedoborami witamin i składników mineralnych, a także przewlekłymi chorobami. Brak podjęcia leczenia prowadzi do poważnych problemów ze zdrowiem, takich jak zakrzepica czy skazy krwotoczne. Przeczytaj ten artykuł, aby dowiedzieć się, jak diagnozuje się skazę krwotoczną oraz czym jest czynnik von Willebranda i powiązana z nim choroba.
Skaza krwotoczna a zaburzenia krzepnięcia krwi
Część osób używa nazw skaza krwotoczna i zaburzenia krzepnięcia krwi zamiennie, choć w rzeczywistości zaburzenie krzepnięcia krwi jest pojęciem znacznie szerszym i może dotyczyć różnych etapów procesu krzepnięcia krwi. Przykładem zaburzeń, które nie są skazą krwotoczną, mogą być zakrzepica żylna i zatorowość płucna. Zaburzenie krzepnięcia krwi mogą natomiast powodować skazę krwotoczną.
Czym jest skaza krwotoczna?
Skaza krwotoczna to termin medyczny opisujący nieprawidłowości podczas krzepnięcia krwi i odnosi się do końcowego etapu krzepnięcia krwi, czyli tworzenia skrzepu. Objaw ten może świadczyć o poważnych chorobach, takich jak hemofilia, nowotwór, niewydolność wątroby, jak również o niedoborach witaminy K lub choroby von Willebranda. Jeśli pracujesz jako opiekun seniora w Niemczech i widzisz, że występują u niego częste krwawienia, to skonsultuj się z lekarzem. Powinien on zlecić badania diagnostyczne.
Jak diagnozuje się zaburzenia krzepnięcia krwi?
Diagnostyka zaburzeń krzepnięcia krwi wymaga przeprowadzenia serii testów diagnostycznych. Podstawowymi badaniami są:
- badania krzepliwości krwi,
- badania płytek krwi
- i badania czynników krzepnięcia (wszystkich lub wybranych).
Najpopularniejszymi badaniami krzepliwości są APTT, PT i TT i mają one za zadanie ocenić czas krzepnięcia krwi. Badania płytek krwi z kolei pozwalają na określenie ilości płytek krwi i ich strukturę. A czym jest czynnik krzepnięcia krwi?
Czym jest czynnik krzepnięcia krwi?
Czynnikiem krzepnięcia krwi nazywa się białka, które biorą udział w procesie krzepnięcia krwi. Warto jednak pamiętać, że pod nazwą tą kryje się wiele czynników, które mogą być diagnozowane kompleksowo lub oddzielnie. Niektóre czynniki krzepnięcia mają swoją nazwę, np. fibrynogen czy protrombina, ale większość oznaczana jest cyframi rzymskimi (np. czynnik V, czynnik VII, czynnik VIII itd.).
Współczynnik von Willebranda
Szczególnym czynnikiem krzepnięcia krwi jest współczynnik von Willebranda. Pozwala on określić poziom białka o tej samej nazwie. Białko to umożliwia przyklejenie się płytek krwi do uszkodzonego naczynia krwionośnego i transportowanie innych białek niezbędnych w procesie krzepnięcia. Deficyt lub niski poziom białka von Willebranda oznacza chorobę von Willebranda, która objawia się między innymi:
- trudnymi do zatrzymania krwawieniami z nosa,
- częstym krwawieniem z dziąseł,
- ciężkimi krwawieniami podczas miesiączki u kobiet,
- prowadzącymi do anemii krwawieniami z przewodu pokarmowego,
- nieprawidłowym krzepnięciem krwi.
Jako choroba genetyczna choroba von Willebranda jest obecnie niewyleczalna, ale farmakologia pozwala na skuteczne kontrolowanie objawów i prowadzenie przez chorych aktywnego życia.
Postępowanie w przypadku wystąpienia zaburzeń krzepnięcia krwi
Zaburzenia krzepnięcia krwi wymagają kontaktu z lekarzem w celu określenia ich podłoża. Po badaniach może on przepisać leki, które zwiększają czynniki krzepnięcia, albo przeciwnie – zalecić stosowanie leków przeciwzakrzepowych. Ponieważ zaburzenia te często są powiązane z chorobami cywilizacyjnymi wynikającymi z niezdrowego stylu życia, ważna jest profilaktyka polegająca na aktywności fizycznej i stosowaniu zdrowej, urozmaiconej diety.
